Σας ευχαριστώ, σε εσάς οφείλω τα πάντα…
Στις 25/9 το 2013 έχασα τον ογκόλιθο της ζωής μου, τον πατέρα μου. Συμπληρώνονται 10 χρόνια μα, δεν έφυγε ούτε μέρα από την σκέψη μου και χωρίς υπερβολή, ούτε ώρα από το μυαλό μου…
Στις 15/1 πέρσι, έχασα και την μητέρα μου, τον φάρο μου…Μου έμαθε πως να πορεύομαι στη ζωή μου!
Στην τοπική κοινωνία μας θεωρώ, ότι αυτοί οι άνθρωποι αποτέλεσαν τον ορισμό των γνήσιων ανθρώπων με την έννοια της βοήθειας προς τον συνάνθρωπο, της αξιοπρεπούς στάσης απέναντι στην μικρότητα που ενίοτε μας παρασύρει σε ατραπούς…
Αναφέρομαι σε αυτά γιατί ό,τι ακολούθησε την τελευτή της μητέρας μου ξεπερνά σε μικρότητα ακόμη και τα ανθρώπινα “ποταπά”…
Το 2003 η θεία μου, Ελμα Δόγκα, κάνοντας χρήση της απόφασης του 1998 του τότε δήμου Βούλας, αιτήθηκε και πήρε την πράξη παραχώρησης για μνήμα τιμής ένεκεν, λόγω του ότι ο παππούς, Γεώργιος Δόγκας, είχε διατελέσει κοινοτάρχης Βούλας (μάλιστα δύο φορές) και υπήρξε άλλωστε, ο πρώτος κοινοτάρχης…
Το 2013 λοιπόν, κάνοντας χρήση αυτής της πράξης φτιάξαμε με τον ξάδελφό μου, Δημοσθένη τον οικογενειακό τάφο, ΟΠΩΣ και ΟΠΟΥ ακριβώς όριζε η εν λόγω πράξη και εκεί βρίσκεται ο πατέρας μου έκτοτε…
Το 2022 όμως, μετά την απώλεια της μητέρας μου και έχοντας κανονίσει τα της τελετής, ενημερώνομαι αναπάντεχα την προηγουμένη από το γραφείο ότι, υπάρχει πρόβλημα σχετικά με τον ενταφιασμό της στον οικογενειακό τάφο και ότι, η αρμόδια υπηρεσία του δήμου δεν έδινε άδεια!
Ομολογώ εξοργίστηκα, κυρίως γιατί δεν διατυπωνόταν, ούτε διαφαινόταν κάποια ορατή-απτή αιτία. Πασιφανές όμως, γνωστό τοις πάσι, ότι από τότε που εξελέγην στην αντιπολίτευση, το 2019, αποτελώ, συγγνώμη για την έκφραση, το κακό σπυρί για τη δημοτική αρχή…
Δεν έχει τόση σημασία πώς λύθηκε το θέμα (γιατί δεν ήταν δυνατό, να μην λυθεί) και πώς ξεπεράστηκαν τα αόρατα εμπόδια, ούτως ώστε να πραγματοποιηθεί η τελετή την επομένη, ως είχε προγραμματιστεί.
Αυτό, που για εμένα έχει βαρύνουσα σημασία, είναι ότι πέραν του γεγονότος της “αθροιστικής απώλειας” κλήθηκα να αντιμετωπίσω για ακόμη μια φορά και μάλιστα γι’αυτή την θλιβερή περίσταση, την έλλειψη ηθικής εκ μέρους της διοίκησης.
Πέρα από τα ανθρώπινα και στον αντίποδα κάθε έννοιας δικαίου…
ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ
Ο,τι είμαστε σήμερα εμείς, τους το οφείλουμε…
